Durczok bardziej grodzki od Grodzkiej

Ciemną nocą już, obejrzałem sobie rozmowę Kamila Durczoka z Aleksandrem Smolarem i Markiem Jurkiem na temat małżeństw panów z panami i pań z paniami, a dodatkowo sporo mówiono również o adopcji dzieci przez takie nowoczesne pary. Homofobia już na wstępie wyłazi ze mnie jak nic, przepraszam, ale nic na to nie poradzę. W tej rozmowie na antenie stacji TVN 24, ani Smolar, ani Durczok, w żaden sposób nie poradzili sobie z liderem Prawicy dla Rzeczypospolitej. Niby nic takiego wielkiego, spierać się  z Markiem Jurkiem w sprawach dotyczących moralności, natury ludzkiej, wartości, jest skazane z góry na porażkę, nawet jeśli w studiu siedzi obok sam Aleksander Smolar. Jeszcze trudniej zrozumieć redaktora Durczoka, który stanął bez najmniejszych oporów po stronie par homoseksualnych, czego nie uczynił z kolei profesor Smolar, ale on jest po prostu inteligentniejszy od dziennikarza stacji odwiertów kłamstw całą dobę, delikatnie to ujmując. Niby nic, niby taka sobie kolejna rozmowa o homo i homofobii, jakich wiele, i u nas i zagranicą. A jednak było w niej coś szczególnego. Była to totalna niemoc dziennikarza wobec spokojnych i wyważonych argumentów Marka Jurka, była to niemoc  całej postępowej filozofii bez granic.

Lider prawicy przytoczył praktyki stosowane w Wielkiej Brytanii (na co dzień), polegające na tym, że nie oddaje się dzieci do adopcji tradycyjnym małżonkom, jeśli krytycznie wyrażają się o homoseksualizmie. Jednym słowem, jeśli ktoś nawet toleruje jak najbardziej związki homoseksualne, ale nie podoba mu się ten typ ludzkiego seksualizmu, jest w takim Londynie skazany na to, że dziecko prędzej dostanie kochająca się Pani z Panią, albo Pan z Panem, niż on i ona. Kamil Durczok, na wizji już przecież dobre kilkanaście lat, uczepił się, kompletnie bez sensu, pytania, co jest lepsze: Czy oddanie dziecka do tradycyjnej rodziny, gdzie będzie na bite, czy też do wspaniałej, kochającej się rodziny Rysia i Krzysia? (???!!!)

Gdyby to była świeżo upieczona absolwentka warsztatów TVN 24 pod tytułem „Wiem wszystko i jestem piękna”, można byłoby ewentualnie zrozumieć powtarzane przez Durczoka, co najmniej trzy razy, to kuriozalne pytanie. Wyraźnie wyluzowany Jurek, odpowiedział więc też pytaniem: Czy lepiej jest oddać dziecko do niedoskonałej, czasami prowadzącej spory, tradycyjnej rodziny, czy też oddać je parze homoseksualnej, gdzie będzie bite?  No i bęc, pełen pad na twarz Durczoka. Dobrze, ze czas antenowy się już kończył. O ile Aleksander Smolar starał się polemizować z Jurkiem z poziomu akademickiego, o tyle Durczok jechał z poziomu palikotowego w jego dolnych rejestrach. Posłużył się demagogią, założył a priori, jak wszyscy zwolennicy adopcji dzieci przez pary homoseksualne,  że jak już dziecko trafia do Basi i Kasi, albo do Rysia i Krzysia, to będzie tam miało życie jak w Madrycie. To był tylko jeden z wielu, pyszny prztyk, Marka Jurka, do tego zadany z elegancją, ale prosto między oczy redaktora. Do tego Durczok, tak jak lewacy z całej postępowej Europy, kojarzy przeciwników małżeństw homoseksualnych (nie związków partnerskich bynajmniej) z Kościołem Katolickim. I znowu pudło. I znowu kompromitacja na wizji, bo przecież opór przeciwko zrównaniu w świetle prawa tradycyjnych małżeństw heteroseksualnych z homoseksualnymi daleko wykracza poza katolicyzm, w ogóle poza religię. A jeśli chodzi o adopcję dzieci przez gejów czy lesbijki, podziały są  obecne także na europejskiej lewicy. Wyszedł z tego programu Durczok Porażka. Wyszła z niego Stacja Porażka. Dziennikarz, który w takie polemicznej rozmowie, z zasady, powinien być bardziej moderatorem, powinien inspirować ewentualnie swoich gości, okazał się bardziej grodzki niż sama Grodzka. Chciał zabłysnąć, ale  skompromitował się.

Niby to też nic wielkiego, bo takich kompromitacji jest na Wiertniczej dużo, ale podczas omawiania tak trudnego tematu, wydawałoby się, że trzeba trochę starej, naszej, chrześcijańskiej refleksji, nawet jeśli w głowie już siano nowego, wspaniałego, świeckiego świata GW. Ani Durczok, ani Smolar, nie powiedzieli nic przekonywującego na rzecz adopcji dzieci przez gejów. No bo co mieliby powiedzieć? Smolar umiejętnie lawirował sięgając do filozoficznych źródeł, więc się nie ośmieszył, zresztą pewnie doskonale wie, że dzieci wychowywane przez dwójkę radosnych chłopaków, to po prostu jest nienormalne, bo jakie wzorce mają oni przekazać „swojemu” dziecku? 

-My, wiesz, jesteśmy chłopakami, kochamy się bardzo, ale jak chcesz być hetero, nie mamy nic  przeciwko temu,  nasz drogi synku – mówi Tata i Tata do dziecka. Potem dziecko idzie do szkoły i spotyka się z innymi uczniami. Ci, jak to w szkole, pytają się: -A co robi Twoja Mama? No i dajmy na to, mały Sławcio odpowiada,  zgodnie z wymogami edukacji seksualnej od czwartego roku życia, że u niego Mamą to jest Rysio, a Tatą to jest Krzyś. Koleżanki i koledzy są pełni zachwytu, a ponieważ edukacja od czwartego roku życia działa już całkiem nieźle, mnożą się pytania: - Sławciu, a jak oni to robią? A mogą mieć dzieci? Bo Pani od orgazmu łechtaczkowego jeszcze nam o tym nie mówiła. I tu nasz biedny Sławcio się zastanawia, myśli, prawie rwie włosy, aż w końcu mówi: - Wiecie co, w TVN 24 mówią całą prawdę, całą dobę.  Pooglądajcie sobie, to się dowiecie….             

    

    

Wykończyć TVN

Wykończyć TVN to brzmi wojowniczo. Ale chyba nadszedł już czas, by w końcu to zrobić. Nie chodzi oczywiście o te wszystkie pasma rozrywkowe, filmowe, poradnikowe i takie tam coś, tylko o informację, o TVN 24. Trudno doprawdy dociec, jaki sens ma chodzenie polityków opozycji do stacji Kuźniara i Olejnik. Nie ma z tego żadnego pożytku. Cokolwiek nie powie tam poseł Brudziński albo poseł Hofman, zawsze przekręcą, potem gdzieś powtórzą wyrwany z kontekstu kawałek, jednym słowem jest to strata czasu. Skoro Jarosław Kaczyński tam nie chodzi i nic takiego złego się nie dzieje, to  dlaczego inni nie mogą wziąć z niego przykładu? Nie wiem, jak czują się politycy PiS, kiedy po raz kolejny opluwa się ich na antenie,  wmawia im się rzeczy, o których nigdy nie mówili, albo robi tak zwane „podśmiechy”. Piszę te kilka zdań na kanwie decyzji Agnieszki Radwańskiej, która, jak widać, ma swoje zasady, zasady, których po prostu przestrzega. Jest konsekwentna. Nasza tenisistka, po   skandalicznym jej zdaniem materiale TVN na Olimpiadzie w Londynie, postanowiła, że dziennikarze Waltera nie będą wpuszczani na jej konferencje prasowe. Słuchając argumentacji Agnieszki Radwańskiej widać wyraźnie, że ma po prostu charakter, że nie patrzy na jakieś iluzoryczne doraźne korzyści związane  z większym zasięgiem medialnym, tylko mówi stop chamstwu i bucie dziennikarzy.  

Tu nie chodzi o jakiś bojkot, na kwartał czy dwa, tylko o dożywotnią „czerwoną kartkę” dla TVN 24. Tu chodzi o zasady. W żadnym cywilizowanym kraju, telewizja, nawet prywatna, nawet poukładana z  konkretną opcją polityczną nie pozwala sobie na takie szczucie przeciwko opozycji politycznej. Dziennikarka nawołująca do wykluczenia z życia publicznego jednego z liderów opozycji, gdzie tak jest Pani Kolenda – Zaleska? Chyba tylko na Białorusi. PiS już dawno powinien dać stacji TVN czerwoną kartkę i zrezygnować nie tylko z udziału w programach, ale także nie wpuszczać jej dziennikarzy na swoje konferencje prasowe. Padnie od razu zarzut, że to wbrew wolności słowa, wbrew demokracji, ale przecież ani z demokracją, ani z wolnością słowa TVN 24 nie ma nic wspólnego. W jakiej zachodniej telewizji szczuto widzów przeciwko urzędującemu prezydentowi tak, jak robił to TVN 24 przeciwko Prezydentowi Lechowi Kaczyńskiemu? Przed 10 kwietnia, ale i po 10 kwietnia. Za jego życia i po jego śmierci. Trudno wszystkich dziennikarzy wrzucić do jednego worka, choćby Rymanowskiego, który stara się zachować standardy dziennikarskiej przyzwoitości.  Ale ton nadają tam arcymistrzowie demagogii tacy jak Pochanke, Olejnik czy Knapik. Osobnym zjawiskiem jest redaktor Kuźniar, ale to na szczęście jest tylko zjawisko, nic więcej, zupełnie jak dwugłowy wąż.

Oczywiście, PiS  ma prawo mieć inne zdanie i może wysyłać tam swoich ludzi do końca świata. Jest to jednak chodzenie bez sensu. W Polsce skończył się już czas na robienie mini kroków, tyci ruchów i prowadzenie niby dialogu. To droga donikąd. Nie chodzimy do TVN, nie udzielamy wywiadów TVN –owi i nie wpuszczamy ich dziennikarzy na nasze konferencje prasowe. Niech protestują w Strasburgu, niech robią co chcą.  Partia polityczna w Polsce ma prawo bronić się przed sianiem wobec niej nienawiści, opluwaniem jej, ciągłym szczuciem przeciwko jej liderowi. Zebrana w tej sprawie dokumentacja, spokojnie pozwala na zastosowanie takiego obostrzenia. Niech „szyją” ramówkę tylko swoimi. Niesiołowski i Palikot, Graś i Sikorski, niech mówią sobie, co chcą. Niech dają Giertycha, który po Rybniku podnosi wielki lament o losy PO. To jest właśnie przykład człowieka bez zasad i bez honoru. Przystępował do koalicji rządowej po to, by „rozbroić” Jarosława Kaczyńskiego. Wyjątkowa odpowiedzialność za państwo w wydaniu tego politycznego zdrajcy. Roman Giertych to kwintesencja polityki PO. Układ, układzik, knucie, podstęp, zdrada.

Nie wiem, ale siadanie kogokolwiek z polityków PiS obok Giertycha to jest po prostu chore. Podobnie obok Palikota, który mówił „o krwi na rękach Lecha Kaczyńskiego” po Tragedii Smoleńskiej.  Jeśli tego schamienia nie zatrzymamy teraz, już, od razu, to druga strona pójdzie jeszcze dalej, bo tam nie ma hamulców, tam jest właśnie realizowana strategia wykończenia PiS-u i Jarosława Kaczyńskiego. Jak ktoś z partii Prezesa cierpi na brak szkła telewizyjnego, niech wybierze się do okręgu wyborczego, niech spotka się z ludźmi i z nimi porozmawia. TVN 24 będzie bezsilny wobec takiej postawy. Albo szefowie tej stacji zaczną robić w końcu prawdziwą telewizję informacyjną, albo zarżną się sami występami Niesiołowskiego i Palikota. Czy ktoś będzie chciał oglądać codziennie mecz, w którym jedenastu zawodników strzela gole przeciwnikowi, którego nie ma w ogóle na boisku? Akcja, akcja, Niesiołowski do Palikota, Palikot do Kopacz, Kopacz do Grasia i gol! Kto będzie oglądał takie gole? PiS musi przejść do ofensywy, musi być silny, odważny i bezkompromisowy. Tylko tak się wygrywa mecze. Agnieszka Radwańska świetnie to rozumie i dlatego jest jedną z najlepszych tenisistek świata.

Rząd od kuchni

Wczujmy się w sytuację Donalda Tuska, bo ostatnie dni i tygodnie wiele nam mówią o nim samym i o jego rządzie. Stoi więc w Sejmie premier, sitka wyciągnięte, prawie wbijają mu się w wygładzoną twarz, obiektywy kamer jak zwykle żądne szefa rządu, bo one też są na służbie i w służbie, jak szukający całą dobę prawdy, dziennikarze. I nagle pada pytanie o to nic nie znaczące memorandum. Załóżmy, że Donald Tusk nic nie wiedział na ten temat. To znaczy może i wiedział, że coś tam kombinują z tym Jamałem II, ale przecież to jakiś duperel, więc o co chodzi? Chwila, może ułamek sekundy lekkiej konsternacji i dzięki ćwiczeniom z Panią psycholog błyskawiczna reakcja, znana od lat. Że sprawdzi, że się dowie, że na razie jeszcze nic pewnego, a w ogóle to mamy wszystko, jak zwykle, pod kontrolą.

Kiedy już premier jest sam na sam ze sobą, dopiero wtedy bierze go wściekłość. Najchętniej udusiłby tego Budzanowskiego, co nie byłoby trudne, ale wydaje się, że do omdlenia ministra skarbu wystarczyłoby walnięcie pięścią w stół. Tu należy się ministrowi skarbu lekka obrona. Wytyka mu się, że jest archeologiem, szerząc w ten sposób nienawiść zawodową, jakąś archeofobię i czyni to mainstream! Jako archeolog Mikołaj Budzanowski miał niepowtarzalną szansę udowodnić, że człowiek szukający skarbów, może też znakomicie pilnować skarbów, albo sprzedawać je za dobrą cenę. Wcale nie jest powiedziane, czy nie miał takich predyspozycji, ponieważ trudno jest stwierdzić, czy w ogóle miał w tym swoim ministerstwie na cokolwiek wpływ. Szkoda jedynie, że człowiek z takimi wspaniałymi tradycjami rodzinnymi dał się wpuścić w takie bagno.  

Ale wróćmy do premiera, gdy już wie, że został ośmieszony. Musiał sobie pomyśleć, dlaczego media ciągną ten temat? Przecież są po jego stronie, a jednak ciągną i to coraz mocniej.  Wtedy, po raz  kolejny, Donald Tusk oswaja się z faktem, znanym mu tak na marginesie od dawna, że jest dla salonu kimś obcym, jest tylko pracownikiem sezonowym na śmieciowej umowie o pracę. Oswaja się też  po raz kolejny z tym, że jego władza kończy się właśnie na odwołaniu Budzanowskiego, który z racji delikatnej aparycji w ogóle wygląda tak, jakby czekał tylko na swoje odwołanie. I na tym koniec. Dalej to już jest prawdziwa władza, a takiej premier z PO nie ma w Polsce. Wyobraźmy sobie, jak podle musiał w tych dniach czuć się Donald Tusk. A przecież chwilę wcześniej, sam Putin mówił o nowym gazociągu. Nie zadzwonił wcześniej, tylko od razu sam z siebie zakomunikował, że ma fajny biznes dla Polski. Co prawda, nie taki, jak pierwotnie zakładano, wyraźnie skierowany przeciwko Ukrainie, ale Ukrainą w PO to może zajmują się jedynie Ukraińcy z PO, nikt więcej. Premier powołał komisję do duperelnej sprawy gazociągu, każda twarz rządu minimalizuje wartość i znaczenie podpisanego memorandum, do tego stopnia, że można dojść do wniosku, że chodzi o kuchenkę gazową, a nie o gazociąg. A wszyscy i tak widzą, że Donald Tusk został ośmieszony, że tak naprawdę nic nie może zrobić, Pokazano mu bowiem, że w sprawach o strategicznym znaczeniu dla naszego państwa, nie ma nic do powiedzenia.

Resztę kadencji może naprawdę spędzić w Dolomitach. Nikomu nie jest potrzebny w Warszawie, bo w Warszawie jest, tak czy inaczej, intruzem. Może siedem lat temu miał naprawdę jakąś nadzieję, że go zaakceptują, przyjmą do swojego grona. Nic bardziej mylnego. Jak się nie ma właściwych korzeni, to wypad z powrotem na prowincję. A poza tym, może warto przypomnieć, kogo wygryzał w Unii Wolności, z kim walczył. Smutny jest los premiera Tuska. Ale jeszcze smutniejszy jest los Jarosława Gowina. To znaczy dla niego jest smutniejszy, bo dla części prawicy, przebierającej nogami do władzy, krakowski konserwatysta jest jak szczęśliwy los na loterii. W polityce, jak wiadomo, czasami gra się  w cudzej skórze, robi się uniki, podaje się wrogom rękę, a nawet zawiera się z nimi taktyczne sojusze. Minister Gowin wychodzi przed rządowy peleton, czuje wiatr w żaglach, bo ktoś mu szepnął na ucho, że jakby co, to on może być tym premierem. Duża odpowiedzialność. Ale co - po latach siedzenia w bagnie - Jarosław Gowin myśli o sobie, jako o polityku, jak się z tym wszystkim czuje? Może myśli, że jest kimś świętym na prawicy?

Niektórzy działacze PiS, a także prawicowi dziennikarze muszą być bardzo zdeterminowani w pędzie do różnych stołków, skoro widzą w nim prawie swojego zbawiciela. Jedyny prawy w PO. Już mu się robi nawet taką otoczkę, że on zawsze sercem był z nami. Jest to żenująca sprawa, ale ona się dzieje naprawdę i nabiera tempa. Wydaje się, że minister Jarosław Gowin to świetny kandydat salonu na prawicowego premiera, że oni będą mu nawet kibicować, jak już pozbędą się Tuska. Może nawet Jacek Żakowski napisze: Gowinie, musisz! I Gowin powie coś bardzo ciepłego, swoim bardzo ciepłym głosem, TVN i inne stacje powtórzą to dziesiątki razy przez dziesiątki dni, komentatorzy polityczni bąkną może nawet coś o przełomie i rządzie zgody narodowej, przy okazji MO i Kolenda – Zaleska ukażą jakim mężem stanu jest minister z Krakowa na tle Jarosława Kaczyńskiego, a Polacy, jak to Polacy, nawet ci prorządowi powiedzą: no dobrze, niech już będzie, niech prawica przyłączy się do nas, do jakże ciężkiego zadania sprawowania władzy. Pokażemy prawicy, od kuchni, jak my się o tę Polskę codziennie staramy.

Pan Gowin jest jak ulał. Spokojny, opanowany, złote serce jednym słowem.  Nowy premier zużyje się szybciej niż myśli, bo to nie jest rok 2007 i nie ma już do rozegrania tak wielkiej puli kasy krajowej i unijnej oraz tysięcy stanowisk.  Trzeba jedynie dokonać liftingu obozu władzy, a minister z Krakowa świetnie się do tego nadaje. Będzie więc pompowany medialnie (zresztą już jest głaskany), by osiągnąć w końcu stan pełnej gotowości bojowej. Pozostaje tylko to ciche, skromne pytanie, dość ważne, co sam Jarosław Gowin myśli o sobie, skoro zamierza pociągnąć za sobą część środowiska związanego z prawicą? Może się o to nie martwi, może uważa, że trzeba przełknąć to wszystko, zapomnieć swoje głosowania i swoje wypowiedzi, choćby o Katastrofie Smoleńskiej.

Tymczasem, „realiści” mówią o nim, że to człowiek prawy. No cóż, jeśli mam zasady, to stosuję je na co dzień, całymi latami i nie zmieniam ich, to jest prawe zachowanie. Jeśli czuję duchową i programową więź z prawicą, to nie siedzę w bagnie politycznym, w kartelu, tylko występuję przeciwko niemu. Zawsze. Ale gra w Gowina już się zaczęła. Jak to się mówi w języku informatyków, właśnie trwa pozycjonowanie ministra sprawiedliwości. Tworzy się dla niego przyjazne linki, wzmacnia przekaz, żeby pojawił się na samej górze „politycznego Googla”. Jak go odpowiednio wykreują, to wtedy na podium stanie Gowin zwycięzca. A z tyłu Giertych z Sikorskim, no i może para prezydencka. Nic, tylko pakować się na stare lata i wyjechać daleko, daleko, gdziekolwiek. TVN przyprawi to wszystko  smacznie jak nigdy, a potem, jak trzaśnie,  będziemy mieli pyszne danie z Gowina. Prędzej czy później.  

Głupio zadowoleni z byle czego, czyli życie bez Polski

Z przestrzeni publicznej spływają niemal codziennie wiadomości, które powinny budzić w Polakach głęboka refleksję, opór, protest, czy wprost oburzenie. Nic takiego się nie dzieje. Mamy zepchniętą do defensywy część społeczeństwa skupioną wokół PiS i nieco większą od niej część społeczeństwa skupioną wokół PO i Ruchu Palikota, która jest po prostu chora, skundlona, zapatrzona we własne, małe, egoistyczne interesy, zupełnie bezrefleksyjna, głupio zadowolona z byle czego. Dobro wspólne dla niej jest czymś obcym, wręcz niezrozumiałym. Patriotyzm mieści się gdzieś między kuflem piwa podczas meczu reprezentacji a niekłamanym podziwem dla Stadionu Narodowego. Ci chorzy ludzie jak najbardziej wierzą w to, że świat się  nami zachwyca, bo tak mówi rano Kuźniar. To zakompleksieni ludzie, dla których wieczorna sesja z LED, sytość za każda cenę, za każde świństwo, jest standardem codziennego bytowania. Przecież bez echa - poza komentarzami w mediach i w sieci – przechodzi oburzający wyrok w sprawie Grudnia `70. To nie są żadne lemingi, wesoło opisywane przez Mazurka, tylko chorzy, dołujący Polskę ludzie, uwikłani bez reszty w rządzący układ, niewolnicy systemu III RP.

Z górnych pięter Komendy Wojewódzkiej Milicji w Szczecinie, zbrodniarze strzelali do robotników jak do kaczek. Nie ma winnych. Główny sprawca tych zdarzeń generał Jaruzelski w towarzystwie Wałęsy ma się pojawić na Kongresie Lewicy. Gomułka, co by o nim nie mówić, nie zaprosiłby stalinowskiego oprawcę Radkiewicza na Zjazd PZPR. Kto ma uwierzyć w takie brednie, że Stanisław Kociołek wezwał robotników do powrotu do pracy, a wojsko nic o tym nie wiedziało, Kociołek nic nie wiedział i uznano w końcu, że tych robotników trzeba po prostu zastrzelić, kiedy pojawili się przy wyjściu z trójmiejskiej kolejki? Sąd uznał zresztą, że tu chodziło o pobicie. Jak rozumiem seria z broni maszynowej bije, nie zabija. Nie ma żadnej reakcji społecznej, nie mówi się o tym w autobusie, w sklepie, a mordercy cieszą się wolnością, mało tego, są nawet autorytetami. Takiego zboczenia umysłowego nie było w Polsce nawet pod zaborami.  

Rosjanie (spółka Acron) przygotowują się do przejęcia polskiej chemii w Tarnowie i Puławach, krok po kroku, już zgromadzili około 40% akcji naszego giganta. Działania rządu i wywalonego ministra Budzanowskiego nic nie dały, więc wkrótce nie będzie już polskiego przemysłu chemicznego. To są rzeczy niepojęte, to są działania na szkodę państwa. Zresztą, które to już z kolei? Sławomir Nowak, zamiast chodzić po studiach telewizyjnych, powinien chodzić po ciemnej celi za rozkład polskich kolei państwowych. Właśnie ogłoszono, że PKP zlikwiduje 2000 dworców kolejowych. Zostanie 500. Ten potok wiadomości świadczących o upadku państwa, na czele z porażającymi działaniami Tuska w sprawie Smoleńska, powinien wysadzić rządzących w powietrze, powinien wywołać wstrząs, zwykły ludzki wstrząs, nawet wśród tych, którzy głosowali na PO. Nic takiego się nie dzieje. I nie jest to nawet specjalnie skomplikowane do wyjaśnienia. Po zajrzeniu do wnętrza głowy średnio rozgarniętego wyborcy Platformy mamy siano, zwykłe siano. Żadnych wartości, żadnych ideałów, tylko sieczka. Sieczka, którą wrzucała mu propagandowa machina władzy. Nikogo tu nie obrażam, bo to się dzieje realnie, to widać, słychać, tego przecież doświadczamy na co dzień.

Niektórzy niewolnicy systemu III RP drapią się po głowie, bo kasy coraz mniej, właśnie odczuli tąpnięcie finansowe, więc już gadają na Tuska, że zły. Bardzo mądrze zauważa wielu socjologów, że dziś patriotyczni są młodzi Polacy, wchodzący w dorosłe życie. Ktoś się nimi zajmuje? Czy PiS ma dla nich ofertę? Czy ktoś pochylił się nad nimi, zastanowił, jak to się dzieje, że mamy młodzież, która dużo więcej myśli o Ojczyźnie, niż politycy gardłujący w Sejmie? Trwający już siódmy rok pat na scenie politycznej wynika z sojuszu kartelu władzy, jakim jest PO, z chciwą, bezmyślną albo cwaniacką częścią naszego społeczeństwa.

Nie jesteśmy wspaniali w całości jako Naród. Gdyby tak było, mielibyśmy za sobą sprawę Smoleńska. Po prostu wydarlibyśmy prawdę  o 10 kwietnia 2010 roku z kłamliwych gardeł Tuska, Arabskiego i Kopacz. Nie byłoby żadnych kompromisów. Co więcej, jeśli bylibyśmy silni jako Naród, ta tchórzliwa ferajna zwiałaby z Polski, gdyby tylko nadarzyła się ku temu okazja. Myślę, że warto pamiętać, co robiła Armia Krajowa ze zdrajcami. Nie jest tak, że ten stan upadku, znikania Polski będzie trwał wiecznie. Smutne jest w tym wszystkim to, że dla tak znaczącej części społeczeństwa, Polski mogłoby w ogóle nie być na mapie Europy. Wystarczy, żeby istniał dla niej świat wykreowany przez media, że jesteśmy liderami, pupilami, że nas kochają, że jesteśmy w koronie Europy. Mój znajomy, typowy niewolnik III RP, na wieść  o rosyjskich inwestycjach w polską chemię powiedział: - a co tam, przecież mamy Niemcy, mamy Merkel, oni nie pozwolą nas skrzywdzić. Pociąg z rozumem odjechał już dawno ze stacji PO.                     

Zostawcie Polaków i Żydów w spokoju

Nie ma złotego środka na ułożenie relacji polsko – żydowskich. Nie może ich być, bo już w punkcie startu przyjmuje się, że my musimy dowieść całemu światu, jak bardzo Polacy byli ofiarni w niesieniu pomocy Żydom (co jest niepodważalną prawdą), a z drugiej strony mamy lewacką narrację, często o korzeniach żydowskich, która dowodzi z kolei całemu światu, że Polacy są współwinni Zagłady Żydów. Twierdzenie to, nie ogranicza się zresztą do polskich Żydów, tylko do Żydów całej Europy. Dla lobby żydowskiego w Stanach Zjednoczonych, którego ojcowie i dziadowie palcem nie kiwnęli na wymordowanie ich sióstr i braci przez Niemców, wystawienie Polaków jako współwinnych jest bardzo wygodne, bo oto zostaje już tylko jeden naród tragicznie doświadczony przez wojnę: Żydzi. Ktokolwiek podważa tę tezę staje się antysemitą. Ktokolwiek mówi coś niezgodnego ze stanowiskiem lobby żydowskiego staje się jego wrogiem.

Termin antysemityzm jest tu wyrokiem na każdego, kto śmie mieć inne zdanie, niż na przykład środowisko skupione wokół „Gazety Wyborczej”. Możemy zabiegać o prawdę następne sto lat i nic nie zmienimy, jeśli nie przyjmiemy wobec naszych, polskich Żydów innej strategii. Strategii wolnej od wielu uprzedzeń, jakie mamy wobec nich (głównie za okres stalinowski), ale też wolnej od namolnej wręcz narracji, żeby oni, i tu, i za oceanem, dostrzegli w końcu, jak wielu Polaków niosło pomoc Żydom podczas wojny. Ta strategia powinna się opierać na dwóch fundamentalnych założeniach. Po pierwsze, spór polsko – żydowski o historię, o winy, o zaniechania, o lata stalinizmu, jest sporem wewnętrznym, jest sporem naszym, po prostu polskim.  Po drugie, opisując naszą wspólną historię i współczesność  wyzbądźmy się w końcu słowa antysemityzm.  To termin stricte lewacki, traktowany w Polsce tylko i wyłącznie w sposób instrumentalny, służący zamykaniu jakiejkolwiek normalnej dyskusji pomiędzy Polakami i Żydami, jakiemukolwiek dialogowi. Można mieć stosunek niechętny do Żydów, ale to nie znaczy wcale, że jest się antysemitą. Trudno zresztą w ogóle zrozumieć wielu Żydów, dlaczego z taką niechęcią wypowiadają się o współczesnej Polsce, dlaczego patrzą tylko na nią przez pryzmat Holokaustu.  Ale to osobny temat.

Jeśli Polacy i Żydzi mają ponad 600 lat wspólnej historii, dzielenia się radościami i troskami, życia obok siebie, ale i ze sobą, jeśli żydowscy żołnierze ginęli w Katyniu, szli na wojnę z bolszewikami, jeśli wspólnie uciekaliśmy z Austerii przed pogromem kozackim, jak genialnie opowiedział to w swoim filmie Kawalerowicz (gdzie Oscar, gdzie Oscar dla tego filmu?), jeśli wreszcie, o czym mało się pisze, niemal cała warszawska przedwojenna inteligencja żydowska znakomicie wtopiła się w polskie życie naukowe i kulturalne, identyfikując się w pierwszej kolejności z Polską i z byciem Polakiem, to jakim prawem tacy ludzie jak Adam Michnik, czy wpływowe lobby żydowskie, poza granicami Polski, nic nie wiedzące o Polakach i Żydach na przestrzeni dziejów, dyktują nam jakieś warunki pojednania, narzucają jakieś prawdy, które z prawdą nie mają nic wspólnego? Jeśli mamy szukać dialogu z Żydami, to szukajmy go na poziomie bardzo osobistym, indywidualnym, albo na poziomie międzypaństwowym, w relacjach Polski z Izraelem. To w końcu nie jest chyba zbyt naciągane twierdzenie, ale Polska odegrała ważną rolę w narodzinach państwa żydowskiego. Nie ma też żadnego powodu, by z drugiej strony wybielać nasze winy wobec Żydów. Ale jeśli mamy sobie coś nawzajem wybaczać, to indywidualnie, między sobą, osobiście, w geście przyjaźni.

Nic do tego „Gazecie Wyborczej”, która jątrzy, dzieli i skłóca co jakiś czas Polaków i Żydów. Myślę, że wystarczy tego dobrego.  Krótko mówiąc,  z racji stworzenia na rozległych ziemiach Rzeczypospolitej jednej wielkiej wspólnoty wielu narodów, żyjących na tle Europy, w symbiozie i zgodzie, poruszamy się w tym dialogu polsko – żydowskim nadal w obrębie tej wspólnoty. Tak jak polscy Żydzi mają prawo nas osądzać za pogrom kielecki, tak Polacy mają prawo osądzać tych Żydów, którzy po 17 września poszli za Sowietami, wydawali Polaków na łagry i śmierć, czy tych Żydów, którzy z taką zapiekłością służyli w UB i mordowali polskich żołnierzy. Tyle tylko, że ani jedne winy, ani drugie to nie są winy dla świata, tylko to są winy dla nas, to są winy w obrębie naszej wspólnoty. Jeśli Adam Michnik i jego środowisko czują w sobie, choćby niewielki skrawek wspaniałej polsko –żydowskiej historii, to niech już zamilkną. Jeśli czują choć trochę świat Austerii, to niech się tam na moment przeniosą  w odległy rok 1914, niech zapytają Cadyka, co dalej robić, bo do tej pory robią złe rzeczy, i dla Polaków i dla Żydów. Niech wreszcie zostanie do właściwych rozmiarów sprowadzony termin antysemityzm, szczególnie tu, na polskiej ziemi. Na tej ziemi żyły miliony Żydów, żył ich własny świat, wspaniały świat z Drohobycza, żyła ich przez wieki, a teraz odżywa ponownie, kultura żydowska.

Niewątpliwym symbolem tej naszej wspólnoty, także tych naszych wspólnych wojennych cierpień jest Powstanie w Getcie Warszawskim, zryw zbrojny, który był ofiarą miłości do godnego życia. Nie naprzeciw, ale obok Getta, stoi dumnie Powstanie Warszawskie. Dwa zrywy o wolność. Nie wolno ich porównywać, bo one są  z jednej gliny, z tych samych dążeń, z wściekłości do niemieckich zbrodniarzy, którzy dziś zza grobu tryumfują, kiedy coraz częściej mówi się o polskich obozach zagłady i niemieckich ofiarach. Gdzie jest Panie Tusk, Pana polityka w tej sprawie? Przełamujmy bolesne chwile z historii sami, indywidualnie, bez jazgotu lewackiego NYT czy GW. W tym starciu nie mamy szans na opowiedzenie swojej prawdy. Opowiadajmy ją więc Arielowi, Gołdzie czy Izaakowi.

        

   

Wielki transfer władzy

W dużym uproszczeniu ma być tak, że jak Prawo i Sprawiedliwość przejmie władzę, to zaświeci na stałe słońce, i w Polsce będzie już uczciwie i bardzo sprawiedliwie. I oby tak było, bo skala zniszczeń po siedmiu latach rządów Platformy Obywatelskiej jest wprost niewyobrażalna. Nie chodzi tu wcale o sprawy tak oczywiste, jak zapaść służby zdrowia, upadek armii, powszechna korupcja i wszechmocny układ działający od poziomu sprzątaczki do marszałka województwa. O urzędach centralnych szkoda nawet mówić. Nie w tym rzecz. Gdyby tylko o to chodziło, PiS mógłby pozamiatać po rządach Platformy wszystkie brudy w ciągu dwóch lat i rzeczywiście byłoby więcej słońca nad Polską i byłoby na pewno uczciwiej. Ale tak nie będzie. Nie będzie tak, ponieważ, nasze społeczeństwo nie jest w całości kryształowe. Jak każde zresztą. PO dokonała rzeczy najgorszej z możliwych. Partii tej udało się wokół siebie skupić najgorszą, najbardziej zepsutą moralnie i najbardziej cyniczną oraz bezideową część polskiego społeczeństwa. Tego tematu i tego wątku w opisie rządów PO nie da się ominąć. Nic tu nie zmieni fakt, że wokół Platformy zgromadzili się także ludzie, którzy poszli za Tuskiem bo nienawidzili braci Kaczyńskich, bo coś tam chcieli wokół siebie zmienić na lepsze. Są w PO i tacy politycy, i tacy przedsiębiorcy, którzy mają jeszcze jakiś pozytywny świat wartości, których horyzonty nie kończą się na kluczyku do nowego służbowego auta. Tym gorzej dla nich, bo nikt ich nie odróżnia specjalnie od tych najbardziej pazernych, najbardziej zepsutych. Fenomenem wręcz jest to, że cały ten kartel polityczny uważa się za najbardziej oświeconą, najbardziej inteligentną część narodu. Za wręcz jego emanację, świetlaną przyszłość. Ludzi tych stosunkowo łatwo wyodrębnić, bo głupota i pazerność wręcz parują z nich, a nad głowami unoszą się kłęby dymu. Dymią wszystkim, co najgorsze w polskiej historii. Jest tu i Targowica na wysokich szczeblach władzy, jest też całkowita bezideowość, konformizm i oportunizm, jest nawet gotowość do zjedzenia  najzwyklejszego żywego robala, byleby tylko nikt nie zabrał mi spod tyłka mojego malutkiego, wygodnego stołka.

PO wytresowała całą armię takich urzędników na wszystkich poziomach władzy, wbiła też do głów ludzi biznesu, że trzeba smarować, że za decyzje się płaci i to słono. Wszędzie. Niech ktoś zaprzeczy, że niemal wszystkie gminne przetargi są tak czy inaczej ustawiane. Na wszystko. Od zakupu papieru toaletowego po nowe samochody i organizację dużych imprez masowych. Zwolennik Platformy, taki już mocno wygasający, prezes dużej i świetnie prosperującej firmy, mówi mi, że on nie widział jeszcze tak pazernej ekipy, tak zadufanej w sobie, tak zdegenerowanej posiadaniem władzy w państwie. Czy ma rację? W końcu na co dzień z nimi wszystkimi rozmawia, zna ich różne sekrety. Ale niech będzie, że to taki głos zawiedzionego menedżera. Tylko dlaczego tak jest, że coraz więcej ludzi, którzy wdepnęli w PO jak wiadomo w co, tych z resztką jakiejś własnej godności i własnego świata wartości wycofuje się po cichu z poparcia dla tej partii i coraz częściej mówi otwarcie o pasożytniczym charakterze tego ugrupowania. Naprawdę, wystarczy się przyjrzeć, tak z boku, komu Platforma w ciągu tych siedmiu lat pomogła, jakiej grupie społecznej stworzyła godniejsze warunki życia, co zrobiła coś tak pro publico bono. Czy ktoś w ogóle w Polsce może dziś powiedzieć, że dzięki Platformie to on ma……to i to lepiej. Oczywiście poza politycznymi pasożytami, które obsiadły całe nasze państwo. To właśnie te pasożyty niszczą i rozkradają Polskę, bo Tusk, nie wprost, dał znak: wszyscy bez kręgosłupa, pazerni i wierni, europejscy bardziej od Europy, tacy ogólnie niepolscy do końca, chodźcie z nami! Obrońcy Tuska   mogą wytknąć, że przecież autostrady, że stadiony, że EURO. Ale dla kogo oni to budowali? Dla nas? Dla Polaków? Budowano dla własnej kasy. Spółka od EURO, od Mira, bankrutujące firmy budowlane i pełne konta firm, które wpędziły tamte w długi, o wszystkim wiedziała ABW i nic. Cisza. Tak jak u słynnej posłanki w jej rozmowie telefonicznej o prywatyzacji szpitali: „kręcenie lodów”. O to tylko chodzi pasożytom rządzącym dziś Polską.

Jeśli w tej masie pasożytniczej są jeszcze ludzie, którym bliskie są ideały uczciwości, gospodarności, służby państwowej, niech przetrą oczy i zaczną mówić prawdę. A zwolennicy PO niech powiedzą, co Tusk zostawia społeczeństwu za lata ciężkiej pracy i wyrzeczeń, co zostawia, chciałbym wiedzieć. Widzę jedynie świetnie zorganizowaną armię urzędniczych i politycznych pasożytów. Doprawdy, są tacy urzędnicy w PO, którzy w ogóle nie rozmawiają o niczym z żadnym kontrahentem bez polecenia z góry. Nie ma sensu z nimi podejmować rozmów, a Trójmiasto jest tu sztandarowym przykładem. Nie będzie więc łatwo oczyścić państwo z brudów, zła, kłamstwa, złodziejstwa, bo ta polityczna zaraza jest trudna nawet do ogarnięcia. Jeśli dojdzie do wielkiego transferu władzy, jeśli Prawo i Sprawiedliwość przejmie rządy w Polsce, będzie szalenie trudno na nowo cywilizować nasze państwo. Jesteśmy już bowiem w fazie barbarzyńskiej. Nie widzimy tego na co dzień, bo korupcja i pazerność są umiejętnie skrywane. Swoi kryją swoich, rzadko ktoś puści farbę, co tak naprawdę dzieje się wewnątrz układu. Niezwykle cieszy to wszystko naszych wielkich sąsiadów. Nic nie trzeba specjalnie robić, no może czasami dolać trochę oliwy do ognia przez agentów wpływu. Jeśli PiS wygra, to będzie miał do zdania wielki egzamin: jak w sposób cywilizowany wykluczyć na długie lata z życia publicznego  zwykłych złodziei, łapówkarzy, ludzi demontujących własne państwo za cenę tego jednego, własnego  stołka. To oni sprawiają, by nic tak naprawdę się nie działo ważnego, innowacyjnego w Polsce, by płynęły tylko pieniądze, w jedna stronę, do kieszeni jednego kartelu politycznego, do Platformy Obywatelskiej.  

Polski Smoleńsk i antypolski rząd

Trzecia rocznica Tragedii Smoleńskiej. Jak powinno być naprawdę? Jak bardzo absurdalna wręcz jest sytuacja ludzi domagających się prawdy? Czy zdajemy sobie w ogóle sprawę, że wszystko, dosłownie wszystko postawione jest tu na głowie, a działania organów państwa mają wręcz charakter antypaństwowy i antypolski? Od pierwszego dnia, a właściwie od pierwszych godzin mamy do czynienia z niewyobrażalnym w cywilizowanym świecie działaniem na szkodę własnego kraju. Minister Spraw Zagranicznych zna przyczynę tragedii po kilku minutach.  Jeśli prawdą jest, że Platforma Obywatelska rozesłała sms z instrukcją, tak jak mówił o tym ś .p. Generał Petelicki, to partia ta z urzędu nadaje się do delegalizacji, a autor owej instrukcji powinien siedzieć przez kilkanaście lat w więzieniu za działanie przeciwko państwu polskiemu.  Jak szpieg. Ustne porozumienie pomiędzy Tuskiem a Putinem w sprawie przyjęcia takiej a nie innej formuły prawnej prowadzenia śledztwa, w sytuacji gdy rozbija się samolot z najwyższymi dostojnikami Rzeczpospolitej, i to na terenie przeciwnika, to jest Trybunał Stanu, i Tusk powinien przed nim już dawno stanąć. No i Prezydent Komorowski, przejmujący obowiązki głowy państwa tak, jakby wiedział wcześniej od rosyjskich lekarzy, że Prezydent Lech Kaczyński nie żyje.

W tej olbrzymiej tragedii nie chodzi o to, by latami opłakiwać tych, którzy zginęli 10 kwietnia 2010 roku, trwać w traumie i protestować na ulicach w imię prawdy. Tu chodzi przede wszystkim o to, że powinniśmy to już mieć za sobą, powinniśmy już znać prawdę, a winni powinni odpowiedzieć za swoje winy przed sądem.  Tymczasem, w sprawie Tragedii Smoleńskiej, ciągle domagamy się rzeczy elementarnych: uszanowania zmarłych i ich rodzin, zaprzestania kłamstw o winie pilotów, ciągłego powtarzania domysłów żałosnej „komisji” Millera, jako prawd objawionych. Co więcej, domagając się rzeczy elementarnych, jesteśmy oskarżani o polityczne wykorzystywanie tragedii, a co bardziej znani z plucia i chamstwa politycy, tacy jak Palikot, mogą do woli kpić z narodowej tragedii i mówić, ze Lech Kaczyński ma krew na rękach, że zmusił pilotów do lądowania. Jest to niewyobrażalne, jeśli dobrze się temu przyjrzeć, że we własnym państwie, działając w imię poznania prawdy o śmierci polskiej elity politycznej i wojskowej, stykamy się z zachowaniem, niczym z Generalnej Guberni. To nie przesada. Cała trzyletnia walka o prawdę, o uczciwość w śledztwie jest wykpiwana przez TVN i „Gazetę Wyborczą”. I oczywiście przez obóz władzy, by tylko wspomnieć tu Niesiołowskiego Stefana.

Gdyby nie upór tysięcy ludzi w całej Polsce, broniących prawdy, organizujących spotkania, gdyby nie część środowiska dziennikarskiego dokumentująca to wszystko, co stało się tuż przed i po Katastrofie, zamknięto by ten rozdział naszej historii z napisem na okładce „Wypadek”. W sprawie Smoleńska nazywajmy wszystko i wszystkich po imieniu. Polski rząd działał od momentu katastrofy na szkodę państwa polskiego. W związku z tym ten rząd, a konkretnie najważniejsze w nim  osobistości, powinny trafić na długie lata do więzienia, a nie na placówki dyplomatyczne, i to nawet w przypadku, gdyby okazało się, że tak po prostu, samolot spadł z wysokości kilkunastu metrów i rozleciał się na setki tysięcy odłamków. Trzeba mówić wprost o zdradzie narodowej i zdradzie narodowych interesów. Co Pani Ewa Kopacz powiedziała kilka miesięcy temu tłumacząc się ze swoich działań w Moskwie? Nic nie powiedziała. A kłamała w sprawie narodowej, państwowej. Wyobraźcie sobie, że jakiś dygnitarz przed wojną wraca ze Związku Sowieckiego i mówi, że oni tam  są uczciwi, że wszystko przekopali, na pewno nic nie ma. Polską rządzi najbardziej zepsuta moralnie klasa polityczna, jaka pojawiła się  po 1956 roku, dodać wypada najbardziej antypolska. Smoleńsk jest koronnym dowodem na to, że tak właśnie jest, że obecnym elitom III RP kompletnie nie zależy  na wyjaśnieniu tej tragedii. Spójrzmy racjonalnie na te trzy lata. Domagamy się cały czas spraw elementarnych. Czyj jest więc ten rząd?                    

Odkręcanie Polski

Kurz po wirtualnej rurze jamałce drugiej szybko nie opadnie. Ale co nas obchodzi jakaś ruska rura,  skoro sam rząd Trzeciej Najjaśniejszej w ogóle takimi duperelami się nie zajmuje. Chcą sobie Rosjanie położyć jakieś rury u nas, to niech kładą, byleby nie na nowiuteńkim asfalcie któregoś z odcinków autostradowych i nie przez boisko, nie przez boisko premiera! W końcu mamy czarno na białym, że rząd Donalda Tuska to jest jedna wielka gała. Gdyby to było porozumienie Europolgola, a nie Europolgazu, to premier już rok temu wiedziałby o takim memorandum. Smutny jest w tym wszystkim ogólny, wręcz antypolski amok. Amok, którego ofiarami padły także tak zwane główne media. Gdybać nie lubię, ale tylko pomyślcie przez chwilę, jak zareagowałaby Monika Olejnik, albo taki śpiący z reguły na wizji Andrzej Morozowski, gdyby premier Kaczyński wykazał się niewiedzą na temat podpisania memorandum. Może wyjaśnić, co to był za dokument? To podpisanie protokołu zgodności co do zamiaru realizacji jakiegoś biznesu, przedsięwzięcia. W tym przypadku ten biznes ten to dwa i pół miliarda dolarów, oraz dalekosiężne skutki polityczne. No i wyobraźmy sobie przed kamerami bezradnego Kaczyńskiego, który mówi, że on nic nie wie. Rozjechaliby chłopcy z teamu Sobieniowski Show? Nie. To byłaby teksańska masakra piłą mechaniczną.

Słynny polski Kim Dzong Tusk, czyli red. Jacek Pałasiński („Europa myśli Tuskiem” – swoją drogą są efekty tego myślenia na Cyprze) zażądałby zapewne, by takiego oszołoma jak Kaczor po prostu wywieźć z kraju. Utworzono by gorącą linię na Zachodzie w znany nam od dawna sposób: dzwoni się do „naszych” w zachodnich dziennikach i mówi: -Ale dym, ale dym, ale dym! A potem publikuje się serię komentarzy typu: „Kompromitacja polskiego nacjonalisty Kaczyńskiego: nic nie widział o rurze!” Tymczasem, mija drugi dzień totalnej kompromitacji rządu, a tak zwane media są „lajtowe”. Podszczypują Tuska, delikatnie, tak, żeby co najwyżej wydał z siebie takie małe „ała” i to poza wizją. Takie zachowanie – nawet rządowych na co dzień mediów jest przejawem antypolskości. To nie jest zarzut emocjonalny, tylko racjonalny. Gdyby cokolwiek podobnego zdarzyło się we Francji lub w Niemczech, nie zostałby kamień na kamieniu. Dziennikarze w ciągu kilku godzin zmiażdżyliby cały rząd. Jeśli utrata kontroli nad bezpieczeństwem energetycznym państwa i brak podstawowej wiedzy o najważniejszym od lat kontrakcie energetycznym, to za mało do teksańskiej masakry, to co Donald Tusk ma zrobić, żeby Morozowski  w końcu ożył choć na chwilę na wizji i przestał być zombie?  Dodam, dla ścisłości, że ta ostatnia uwaga  ma charakter czysto merytoryczny. Brak zdecydowanej reakcji mediów, a także zbyt łagodny, moim zdaniem, ton krytyki Prawa i Sprawiedliwości dowodzi, że tej ekipie udało się już stępić nam, nasz narodowy instynkt samozachowawczy.

Prezydent Hollande nie wie, że coś u nich położą na francuskiej ziemi i jeszcze będą kopać w niej. Ktoś rozumie proste konsekwencje takiego faktu? Przestaje być prezydentem. Jest jeszcze obrzydliwa sprawa filmu ZDF „Nasze matki, nasi ojcowie”, w którym Armia Krajowa to nie armia, tylko jakieś leśne bandy pomagające nazistom w prześladowaniu Żydów. Sikorski skrobnie coś w tej sprawie na 160 znaków, czy nie? Premier się wypowie, zanim odfrunie do ciepłych krajów? TVN 24 nagłośni hańbiące kłamstwo szwabskich „dokumentalistów”? To jest nie do pomyślenia, ale oni wchodzą już w klimaty lat trzydziestych. Niemcy są okrutnie pokrzywdzeni przez los, bo weszli sobie spokojnie do Polski, nikomu nie chcieli zrobić krzywdy, ale wyszły z lasu polskie bandy z AK i im powiedziały, że może by tak razem pomordować. To przerysowanie, ale poczekajcie na tego typu literaturę zza Odrą, gdzie biedny Hans stanie się w Polsce antysemitą, a na wielkich forach zacznie się oficjalnie mówić o  powrocie do granic z 1937 roku. Nie w takiej prymitywnej formie, jak robili to Hupka i Czaja. Zresztą, dlaczego mieliby się jakoś specjalnie czaić? Ruska rura przetarła już szlak w Polsce, by robić tu to, co się chce i kiedy chce.  

Rosjanie atakują

Kiedy minister Rostowski był zszokowany chorymi planami OFE, nie wierzyłem w ten jego szok, bo jak można uwierzyć, że ABW nie nadzoruje instytucji gospodarczych obracających setkami miliardów złotych i nie informuje o takich chorych planach szefa resortu finansów, albo wprost premiera. Po tym, jak EuRoPol GAZ i Gazprom podpisali memorandum na budowę Jamału II, a Donald Tusk wyraził tym faktem co najmniej zdziwienie i zaskoczenie, można zachodzić w głowę, czy to jakiś kolejny teatr, czy też po  prostu Tusk nic nie wiedział, co oznacza, że zawiodły służby państwa i to na całej linii, bo spółki mogą sobie podpisywać memorandum, ale info o tym fakcie powinno leżeć od trzech dni na biurku premiera. Albo nie zawiodły, tylko mu z jakichś powodów nie powiedziały. Waga tego memorandum nie przesądza oczywiście o budowie przecinki o wielkiej nazwie Jamał II, ale na Ukrainie ta wiadomość na pewno wzbudziła niepokój. Gdyby ów Jamał II powstał i połączył Rosję z Węgrami i Słowacją, to żadne ukraińskie groźby pod adresem Rosji nie miałyby już sensu. I strategicznie oraz politycznie o to zapewne chodzi Rosji,  by upokorzyć Ukrainę, zyskać wizerunkowo w Polsce, a przy okazji strasznie namieszać. No bo przecież okazało się, że takich spraw (strategicznych) nikt nie konsultuje ani z Tuskiem, ani z Sikorskim („a gdie prijatiel” Ławrow?), jakichś ministrów skarbu to już pomijam, bo Budzanowski tłumaczy się zabawnie, że to Gazprom dokonał nadinterpretacji.

No i co z tego? Ale wszyscy o tej nadinterpretacji mówią. Wszystko to stało się na kilka dni przed III Rocznicą Katastrofy Smoleńskiej. Przypadek? Oczywiście, tu są same przypadki. Rosjanie dodatkowo ośmieszyli cały polski rząd, pośrednio więc, także Unię Europejską. Pokazali Europie, a także mniejszym sąsiadom Polski, że ten lider, ta wyspa zielona, to sobie może co najwyżej produkować śrubki dla Niemców, a nie tworzyć jakąkolwiek politykę w środku Europy. Ale przecież do tych wszystkich politycznych bałwanów znowu nic nie dotrze. - Ptak ci narobił na głowę! – mówi jeden do drugiego. – A to nic, wiesz? Teraz tak się nosi w Warszawie- odpowiada bałwan. No więc od dziś mogą się już tak nosić na pewno, bo nawet nie mają wyjścia. To znaczy wyjście jest: dymisja. Ale czyja? Chyba tylko Budzanowskiego, prawda? Rosja pokazała całej Europie, gdzieś w cieniu groźby wielkiej wojny dwóch Korei, że nad Wisła to oni mogą sobie pociągnąć co chcą. Linie wzdłuż, wszerz i  w poprzek, nawet przez Aleję Przyjaciół,  jak im się zachce. Warto dodać, że cała ta zadyma w środku zimowej wiosny jest tez dowodem na to, że poszedł sygnał o znudzeniu Tuskiem, nie tylko w naszych służbach, ale także tych ważniejszych. Iluzoryczny już - i to na całej linii – jest sojusz ze Stanami Zjednoczonymi. Oni już tam kontrolują tylko chyba swój osobowy stan posiadania w Polsce, bo nigdy nic nie wiadomo. Według mnie to memorandum to jedna z lepszych rosyjskich rozgrywek w Polsce. I wszyscy politycy ze  świecznika tłumaczą ludowi, że spokojnie, że to może być korzystne. A po co nam jeszcze jedna rura. Na innym portalu napisałem wczesnym rankiem trochę prześmiewczy tekst „Rura dla Tuska”. No i wykrakałem.    
             

*http://www.grzechg.plwolnosci.pl/b/694/Rura-dla-Tuska          

  

Dno słoika to dla PO za mało

Rośnie nowa Monika Olejnik w paśmie porannym, czyli Jarosław Kuźniar. Prowadzący „Wstajesz i wiesz” dorzuca jednak, w porównaniu ze starszą koleżanką z „Kropki”, czyste chamstwo i totalne nieuctwo. To tylko potwierdza przypuszczenie, ze w stacji Waltera już nikt nie panuje nad kadrami. Człowiek z małym Dreamalinerem (słynna pozycja siedząca Jasia z zabawką) zaprosił do studia posła Patryka Jakiego z Solidarnej Polski, by się na nim po prostu wyżyć za Nowaka* (tu tylko krótki fragment). Rzecz była, a jakże, o polskiej kolei. Kuźniar obrażał jak mógł młodego posła Solidarnej Polski, jeszcze przed wywiadem wytknął mu wiek (28l.), w ogóle stwierdził, że poseł sobie cuduje w Sejmie, bo śmiał przynieść w słoiku robaka. Sprawa tej skandalicznej porannej rozmowy nie jest błaha i Panem Kuźniarem powinna zająć się Rada Etyki Mediów. Doprawdy, Sławomir Nowak lepiej by się nie bronił, niż bronił go redaktor z telewizji. Złamał wszystkie  możliwe  standardy dziennikarskie, ale jak już napisałem gdzie indziej, standardy w TVN 24 są jak wycieraczka przed wejściem do gmachu telewizji. Mógłbym zdanie po zdaniu obnażyć nędzę Pana Kuźniara, ale szkoda na to czasu. Patryk Jaki był cały czas niezwykle uprzejmy wobec napastliwego propagandysty Platformy Obywatelskiej. To, naprawdę warte jest rozważenia, by opozycja przestała w końcu chodzić na Wiertniczą. Teraz, a nie na przykład po otwarciu TV Republika. To jest już sowieckie dziennikarstwo w najgorszym stylu i boksowanie się na wizji z Olejnik czy Kuźniarem nie mam najmniejszego sensu. Tym bardziej, że tak zwane media przystąpiły do szturmu. W imię  czego? W imię obrony władzy PO, której są częścią, niemal zbrojnym ramieniem. Trudno bez emocji pisać o tak żenującej osobie jak Kuźniar, który zaprzecza swoim zachowaniem na wizji definicji dziennikarza. Do tego wszystkiego zajął się tematem, o którym nie ma bladego pojęcia, w przeciwieństwie do Jakiego, który zajmuje się transportem, i w przeciwieństwie do Nowaka, który jest politologiem, nawet nie menedżerem, i który rozłożył polską kolej do końca.

Symboliczny karaluch z pociągu to nie jest wcale śmieszne. Chciałbym widzieć minę Kuźniara lub Nowaka po tym, jak zaatakowałyby  ich karaluchy albo pluskwy, a takie przypadki miały już miejsce w Polsce. Jak wielki  musi debilizm Platformy Obywatelskiej, skoro ludzie z jej nadania zarządzają w pociągach Inter City uprzejmość konduktorów. Jak wielki musi być tupet Nowaka, skoro na słoik z robakiem reaguje ironicznym uśmieszkiem, a powinien ze wstydu zapaść się pod ziemię?  Jak wielki jest ogólny szwindel i bajzel na PKP, skoro na wielu trasach przedłużono czas przejazdu o 10-20%, tylko po to, by się nie spóźniały? Dwa lata temu pociąg lokalny Inter Regio pokonywał odcinek Szczecin – Poznań (2,33) w tym samym czasie, co dziś ekspres. Ale bilet na ekspres kosztuje trzy razy więcej. Do tego szyby niemyte od lat, do tego składy sprzed „stu” lat.   Prędkość, z jaką porusza się większość składów po Polsce, jest mniejsza niż przed wojną, więcej, niż w XIX wieku, gdy powstawały pierwsze linie kolejowe. Sama kolej nie jest tu za wszystko odpowiedzialna. Od siedmiu lat koleją  rządzi Platforma Obywatelska. Można odnieść wrażenie, że komuś bardzo zależy na całkowitym rozłożeniu kolei. Kilkanaście składów toczących się z prędkością średnią bliska 100 km/h to ułamek połączeń kolejowych w Polsce, co warto pamiętać, drugiej po Niemczech największej sieci kolejowej w Europie. Ta sieć przed wojną funkcjonowała bez zarzutu, w młodym rozdartym wcześniej rozbiorami państwie. Teraz trwa rozbiór kolei i robi to w świetle jupiterów minister Nowak. Fakt, że ktoś tak nieudolny i niekompetentny zostaje ministrem już jest skandalem. Zresztą rządy na kolei rozpoczął od remontu swojego gabinetu. Wiadomo, że Nowak jest nie do ruszenia, że to pupilek Tuska, że wniosek SP był próbą wywołania debaty o PKP. Ale kogo obchodzi w PO PKP? Nikogo! Konfitury w zarządach zostały dawno podzielone i niech chłopaki sobie rządzą. Nowak jest nie do ruszenia. To jest miara polskiej polityki.. Choćby nie wiem co, Tusk nie pozwoli go ruszyć. To są standardy PO.  Kuźniar też jest nie do ruszenia. Na pewno. Bo on jest jak Nowak, tylko, że pracuje w telewizji.  

 P.S. Sławomir Nowak pozostał na swoim stanowisku

*
http://www.tvn24.pl/wiadomosci-z-kraju,3/posel-jaki-o-swojej-pomylce-nie...